نقشه‌نگاری بافت‌شناسیموش جوان برای پاتولوژیست‌های سمی‌شناسی، سم‌شناسان و سایر دانشمندان زیست‌شناسی که به بافت‌شناسی موش‌های جوان علاقه‌مند هستند، جالب خواهد بود. برای چند دهه، موش آزمایشگاهی به طور گسترده در مطالعات سمی‌شناسی غیر بالینی استفاده شده است که برای شناسایی سمیت احتمالی برای انسان از داروها، مواد شیمیایی کشاورزی، مواد شیمیایی صنعتی و خطرات محیطی طراحی شده‌اند. این مطالعات به طور سنتی شامل موش‌های جوان بزرگسال است که در سن 8-10 هفته شروع به مطالعه می‌کنند. به نظر می‌رسد که کودکان و جانوران جوان ممکن است به تماس با داروها/مواد شیمیایی واکنش‌های متفاوتی داشته باشند، بنابراین، سازمان‌های نظارتی بر تحقیقات سمی‌شناسی در جانوران جوان تأکید دارند.
اگرچه ویژگی‌های بافت‌شناسی اعضا از موش‌های جوان بالغ و پیر آزمایشگاهی به خوبی شناخته شده‌اند، اما کمتر در مورد ویژگی‌های بافت‌شناسی اعضا از موش‌های جوان اطلاعات داریم. رشد نهایی بافت‌شناسی بسیاری از اعضا پس از تولد به دست می‌آید، بنابراین ویژگی‌های بافت‌شناسی نامناسب باید از اثرات مربوط به مواد شیمیایی یا داروها تمایز داده شوند. در حالی که این توسعه اعضای پس از تولد به عنوان یک مفهوم عمومی شناخته شده است، اطلاعات دقیق در مورد توسعه بافت‌شناسی پس از تولد به آسانی در دسترس نیست. این اطلس اعضایی را که به طور معمول در مطالعات سمی‌شناسی غیر بالینی نمونه‌برداری می‌شوند، شامل می‌شود و ویژگی‌های بافت‌شناسی را به فواصل هفتگی نشان می‌دهد، از تولد شروع شده و تا روز 42 پس از تولد ادامه می‌یابد.
|
لطفا عدد نمایش داده شده را وارد نمایید. درصورت خوانا نبودن جهت تعویض می‌توانید روی تصویر کلیک کنید |
ثبت نظر |
لطفا عدد نمایش داده شده را وارد نمایید. درصورت خوانا نبودن جهت تعویض می‌توانید روی تصویر کلیک کنید